Yazların ve kışların çemberinden geçen, Önce işlevi olmayan bir kara kuru tohum gibi, Sonra toprağı, suyu, havayı, güneşi görür. Bizim ilk oluşum aşamalarımız gibi Pıhtıdan başlar serüvenimiz hani Sonra minnacık şirin bir yaprak oluruz. Neşe, umut dolu gülücükler saçarız etrafa Dallanıp budaklandıkça görkemimiz bizi oyalar bir süre Biraz gösteriş biraz bencillik karışır duygularımıza Bazen saçmalarız en yükseğe çıkmak için Çırpınır dururuz. Sonra nemi olur yavaş yavaş alınır elimizden tebessümlerimiz Kendimizi keşfetmeye başlarız. Mevsimlerimiz değişir biz olgunlaşır şekilden şekile döneriz bir biz olabilmek için Gerçi hep ben olabilmenin gizeminde dolaşır dururuz. Sağa bakar sola bakar … Hayat denilen bu yolculukta seçimlerle dolu serüven bizi büyütür durur. Çılgınlıklar hırçınlıklar geçer. Düşünür akla derki doğru dediğimiz daha yerinde bilinçli hareketler oluşur. Ve bazen yoruluruz ama durmak bilmeden zamanı kovalamaya devam eder dururuz. Fark eder huzurlu oluruz, fark etmez anlamsız buluruz. Mevsimlerimiz geçer Ağustoslar aralıklar derken meyveler verir onlara dalarız. Geçer gider zaman yine olağan hızıyla Ve yorulur ilkbaharlar geçer gelmemek üzere Sonbaharlar soğuk yüzünü gösteriri bize Ve derken üşürüz bitti deriz.   Ama her bitişin bir başlangıcı olduğunu  İşte bizim başlangıçlarımız Yeniden doğmalarımıza benzesin. Huzur gibi, Bahar gibi cennet gibi... Vesselam...