Öyle bir zaman ki her şey değersiz, her şey anlamsız artık! Hemen hemen bütün sanatlar öksüz, biçare. Bakın artık on binlere konser veren şarkıcılar yok, dillere pelesenk olan şarkılar, türküler yok. En fazla pırtlak çiçeği gibi bir şarkı; bilemedin bir mevsimlik ömrü var. Televizyonlarda milyonları ekrana kilitleyen, oynadığı saatte sokaklarda in cin top oynayan diziler yok. Büyük romancılar, büyük şairler, büyük ressamlar, büyük fotoğrafçılar, büyük şarkıcılar yok. Mesela yeni bir Can Yücel yok, Cahit Zarifoğlu yok, Yaşar Kemal yok, Ara Güler yok, İbrahim Çallı yok, Müzeyyen Senar yok, Müslüm Gürses yok, İbrahim Tatlıses yok, Ferdi Tayfur yok, Zeki Müren yok, Bülent Ersoy bile yok! Sanki o iyi insanlar iyi atlara binip çoktan gitmişler. Ve dönmeyecekler!   Plak yok, kaset yok, cd yok, volkmen yok, teyp yok, video pleyer yok; yok oğlu yok! Yerine gelen teknolojik cihazlar onlarda yaşadığımız, duyduğumuz hazzı, mutluluğu vermekten aciz.   Bakın, bilim adamı da yok! Fuat Köprülü yok, Oktay Sinanoğlu yok mesela. İbrahim Kafesoğlu yok, Şerif Mardin yok, Cemil Meriç yok. Ülkede artık bilim de yok!   Ne sanat var, ne estetik ne bilim!   Bir nebze sinema sanatı sürdürüyor varlığını ama bizde o da yok! Yeni bir Kemal Sunal yok, Cüneyt Arkın yok, Türkan Şoray hiç yok!   Rezil bir zamandayız!