60 yaşındayım. Ülkemizde ve dünyada neler gördük, neler yaşadık. Savaşlar, ekonomik krizler, zulümler ama beri yanda teknolojik ve bilimsel gelişmeler, refah, konfor, keyif, safahat ışık hızından hızlı arttı. Ancak çok şey kazanırken çok şeyi de yitirdik. Konforumuz, sağlığımız, ömrümüz artarken ahlakımız, vicdanımız, imanımız azaldı. İnsanlar artık bireysel ve bencil. Aile küçüldü, küçüldü neredeyse tek şahsa indirgendi. Öyle ya hele bir bakın, çekirdek aile içinde herkes tek başına. Odasına kapanıp elinde telefon dost, arkadaş, derttaş arıyor aile fertlerinin her biri. Komşuluk çoktan bitmiş, akrabalık cenazeden cenazeye. Sosyal, kültürel, milli ve manevi değerler değersizleşmiş. Ahlak, vicdan, merhamet sözlüklerde.   Okuyarak, izleyerek, işiterek, yaşayarak öğrendim ki din kardeşliği, ırk kardeşliği, memleket kardeşliği içi boş kavramlar artık. Hani dinimiz İslam’ın bir kuralı vardı? Müslümanlar bir vücudun azası gibidir. Bir yerde bir Müslüman acı çekiyorsa diğer Müslümanlar da o acıyı duyardı. Hani nerde? Yaşadığım ömür süresince dünyanın birçok yerinde Müslümanlar katledildi, mesela Bosna’da, Keşmir’de, Filistin’de. Slogan atmaktan ve gösteri yapmaktan en fazla devlet düzeyinde kınamaktan başka bir şey yapmadı İslam Ümmeti. Halen de öyle.   Türkün Türkten başka dostu yoktu hani? Yıkılana dek süren Sovyet Zulümleri, Uygur Türklerinin cefası, Kerkük’teki acılar, Karabağ’daki katliamlar birkaç örnek. Dünya Türkleri, Türk Devletleri ne yaptı? Hiç! Kınadılar ve biz de Türkler olarak sövüp saydık sadece.   Yirmi birinci yüzyıldayız. İnsanlar, toplumlar çok değişti. Anlayışlar, fikirler, inançlar çok değişti. Olağanüstü olanaklar, nimetler var, müthiş bir tüketim ve konfor var. Ama artık her insan kibir abidesi, bencil, bana neci. En iyimiz haksızlık, zulüm, kötülük karşısında sadece içten içe üzülüyoruz.   Çok değil en fazla 50 yıl içinde aile de dağılacak diye düşünüyorum. Gidişat o yönde. Din çok göstermelik basit ritüeller düzeyine inecek. Hatta insanların ekserisiteist yani sadece tanrı tanıyan dinsiz olacak! Ömür süresi yüz yaşı bulacak ama kimse gerçek anlamda huzurlu ve mutlu olmayacak. Konfor peşinde, tüketim sarhoşluğu pençesinde ömürler tükenecek. Uzay fethedilecek ama insanın ruhu çürüyecek.   Çok karamsarım. Ahval ve gidişat beni karamsar düşünmeye mecbur kılıyor. Allah sonumuzu iyi etsin.