Nerde gözü yaşlı gönlü yaralı görsek oralı olur kalbimiz . Zulüm nerden geliyorsa oraya düşmanız. İki karış toprağa sığacak insanoğlu şu kısa ömründe yeri göğü parçalar oldu.
Neyin savaşı bu?
Neyin hesabı?
Değer mi bir çocuğun gözyaşlarına.
Değer mi bir annenin yürek yangınına
Soğuksunuz.
Yüzleriniz soğuk
Vicdanlarınız soğuk
İnsanlığınız soğuk.
Buz tutmuş kalplerinize ne işler, hangi söz tesir eder bilemiyorum.
Noktasız virgülsüz sadece yazıyorum. Yazmak istiyorum.
Tek kelime ile anlatmak.
Tek sözcük ile feryat etmek istiyorum. Yüreğim yok uzun uzun cümleler kurmaya
Mecalim de yok bu kadar acı ile yaşamaya.
Ama umutsuz da olamam.
Aldığım öğütler, öğrendiğim öğretiler izin vermiyordu yüreğimi susturmaya.
Efendiler Efendisinin sözleri geliyor aklıma :
Ebû Saîd (el-Hudrî) diyor ki, “Resûlullah"ı (sav) şöyle derken işittim: "İçinizden biri bir kötülük görürse onu eliyle, buna gücü yetmezse diliyle değiştirsin; buna da gücü yetmezse kalbiyle (ona karşı kin ve nefret beslesin). Bu ise imanın asgarî gereğidir."
Elimden en azı geliyor.
...
Kazanan insanlık olsun. Bunun için savaşa da gerek yok. İnsanca yaşayıp gidelim yeter.