Kendini anlamak diye bir yerimiz varmış bizim hiç varamadığımız, hiç göremediğimiz ve belki de hiç keşfedemediğimiz…! Ben kimim, ne istiyorum kendimde, nasıl mutlu huzurlu olabilirim, nelerin üstesinden gelebilirim gibi düşünceler olur içinden çıkamadığın baş edemediğin anlar olur bazen anlamak ve yolu bulmak için kafamızda olur hep bir takım soru işaretleri. Başkalarını anlamaktan önce kendini anlamak daha önemli, kendini anlarsan kendini bilirsen başkalarını anlaman daha kolay daha anlamlı olur. Kendisine değer vermeyen insan başkalarının duygusal ihtiyaçlarını da algılayamaz… Birilerine benzemektense kendimiz olup kendimiz yollar çizebilmeliyiz. Bunun için nemi yapıyorum! Sorguluyorum… Zaman zaman bir boşluğa düştüğümü anlıyor ve sorguluyorum. Düşünsenize her bir bireyin kendini bulma çabasının olduğuna. Kimse kimseye zarar vermez herkes karşısındaki muhatabının yerine koyar kendini olaya çözüm odaklı yaklaşır. Birey kendi eksikliğine takılır onu onarır ve doyuma ulaşır iyi hisseder ve hissettir. Bilinçli insan modelleri sarar dört bir yanı… Biraz zor dediğinizi duyar gibiyim. Zor evet insanın önce kendinden başlaması cidden zor ama bu zor olanı başarmaktır asıl marifet. İnsan demeli…! Kendimi tanıyorum ve biliyorum iyi hissediyorum. Çevremdeki insanları olumlu etkiliyorum ve iyi hissetmeler zincirini oluşturuyorum. Bağlar daha sağlam daha samimi ve daha doyumlu, Tabii arada çatışıyorum kendimle, mücadele ediyorum savaşıyorum. Sonuç yine iyi olan düşüncelere götürüyor beni. Çünkü iyilik bizim özümüzde... Ve ben bu öze ulaşmanın lezzetini hissettikçe bütün insanlığın buna ulaşmasını istiyorum. Kendini tanımanın hazzı insan olduğumu düşünebildiğimi, sorgulayabildiğimi kısaca keşfetmemi sağlıyor. Peki sen hiç sordun mu kendine? Ben kimim var oluş sebebim ne? Nasıl biri  olmalıyım? Nasıl bir doyuma ulaşabilirim? Ve bunun için şimdiye kadar ne yaptım? Yeterince anladım mı ilgilendim mi kendimle? İşte çoğumuzun henüz kendiyle tanışamadığı bir bilinmezlik girdabının içinde dolanıp duruyoruz ve mutsuz, doyumsuz eksik… Yazar Aldoux Huxley’in unutulmaz sözüyle bitirelim yazımızı… “Dünyada düzeltebileceğimiz, daha iyi yapmayı başarabileceğimiz; ilk ve en mühim kimse,kendimizdir.” Vesselam